PBT از هم خانواده های PET می باشد و نسبت به آن بدلیل حضورگروه های بلندتر بوتیلن زنجیره های پلیمری تحرک بیشتری دارند و درنتیجه سرعت تبلور برای آن نسبت به پلی استر بیشتر و برای قطعات تزریقی معمولا با فیلرمعدنی که عمدتا الیاف شیشه است تقویت می شود . در تولید PBT دو ماده خام نقش اساسی دارند یکی بوتان دی ال (BDO) و دی متیل ترفتالات (DMT) یا ترفتالیک اسید (TPA) و BDO به روش های شیمیایی و و بیو نیز تولید می شود. محصول جانبی واکنش متانول است که جهت دستیابی به محصول با وزن مولکولی بالا باید به صورمداوم استخراج شود . یک روش دیگر تولید پلی بوتیلن ترفتالات استفاده از پلی استر یا همان پت بازیافتی است که اولین بار توسط شرکت سابیک انجام شد . در این روش پس از شستشو و پرک آسیاب شده به همراه اتیلن گلایکول حرارت داده می شود تا زنجیره پلیمری شکسته شده و BHBT تشکیل شود وسپس BDO افزوده می شود و خواص نهایی محصول مشابه PBT ویرجین است . PBT بدلیل حضور ۳۵٪ فاز بلوری مقاومت شیمیایی بالا و جذب رطوبت پایین و استحکام وسختی نسبی بالا دارد و همه این ویژگی به تاریخچه حرارتی پلیمر بستگی دارد و با آنیل کردن (Annealing) تبلور به ۶۰٪ نیز خواهد رسید PBT بدلیل LOI بالا قابلیت اشتعال دارد وباید دربرابر شعله مقاوم گردد(Flame retardant) . از جمله آلیاژهایی که درجهت افزایش خواص مهندسی تولید می شود PET/PBT است که با الیاف شیشه تقویت می شود که جلای بالاتر وهزینه کمتر نسب به PBT دارد و همچنین PC/PBT که مزیت PC آمورف و PBT بلوری را باهم دارد . ترکیبات بوتادی ان بدلیل خواص لاستیکی مقاوم کننده ضربه مناسب پلی بوتیلن ترفتالات است